نوسانات درصد سهم سالانه‌ی ایران از ظرفیت تولید محصولات عمده پتروشیمی در جهان در یک دوره‌ی هشت ساله تا سال 1395، در نمودار فوق قابل بررسی است. این نمودار با توجه به اطلاعات منتشر شده‌ی درگاه ملی انرژی تهیه شده است. این صنعت که جایگاه ویژه‌ای در اقتصاد ایران دارد، همواره با چالش‌هایی مواجه بوده است. در این سال‌ها تلاش بر این بوده است که با اتکا به تجارت 50 ساله و نیروی انسانی توانمند خام فروشی فرآورده‌های نفتی کاهش داده شده و به جای آن سرمایه‌گذاری در این بخش افزایش داده شود. در این راستا از سرمایه‌گذاران خارجی کمک گرفته شده است، زیرا وجود سواحل طولانی در ایران، منابع عظیم نفت و گاز، استفاده از گاز به عنوان سوخت اولیه و نزدیکی و هم‌جواری با بازارهای مقصد اروپایی و آسیایی مختلف، جذابیت‌هایی برای سرمایه‌گذاران خارجی خواهد داشت. تحریم‌های بین‌المللی تأثیرگذار بر فروش نفت خام، گاه پتروشیمی را نیز مورد هدف قرار داده است؛ اما به عقیده‌ی کارشناسان این حوزه، به علت تنوع زیاد محصولات و مقاصد متفاوت صادرات، تأثیرپذیری آن به اندازه‌ی فروش نفت نیست. پس با برنامه‌ریزی و جذب به موقع سرمایه‌گذار خارجی ممکن است بتوان از این تأثیرات کاست. این صنعت 350 نوع محصول دارد و یکی از مقاصد اصلی محصولات پتروشیمی، کشور چین بوده است. در بازه‌ی سال‌های این نمودار، صنعت پتروشیمی روند یکنواختی را پشت سر گذاشته است، که می‌توان از آن به عنوان دوران رکود نسبی نام برد.
در این دوران یک افت ناگهانی و شدید صد درصدی در 1390 ناشی از تأثیرات تحریم‌ها و سوء مدیریت اقتصاد کلان وجود دارد، که سهم ایران را در تولید محصولات پتروشیمی در بازارهای جهانی به صفر نزدیک کرد.
جهشی در سال 1395 مشهود است. در سال 1395 سهم ایران از ظرفیت تولید محصولات مختلف پلیمری و شیمیایی جهان از 2.31 درصد در سال 1391 با رشدی تقریباً ده درصدی به 2.54 درصد رسید.
