منبع: بانک مرکزی جمهوری اسلامی ايران
توضیحات:
1) قرض الحسنه قراردادی است که به موجب آن يکي از طرفين (قرضدهنده) مقدار معيني از مال خود را به طرف ديگر (قرضگيرنده) تمليک ميکند که قرضگيرنده مثل و يا در صورت عدم امکان قيمت آن را به قرضدهنده رد نمايد. بانک ها در موارد ذيل ميتوانند مبادرت به پرداخت قرضالحسنه نمايند:
الف- تأمين وسايل و ابزار و ساير امکانات لازم به شکل تعاونی براي ايجاد کار جهت کساني که فاقد اينگونه امکانات ميباشند.
ب- کمک به امر افزايش توليد با تأکيد بر توليدات کشاورزي، دامي، صنعتي.
ج- رفع احتياجات ضروري.