منبع: وزارت نفت، شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران

نفت سفید یا چراغ یا کروزن، در گذشته به عنوان سوخت وسایل گرمایشی و پخت و پز بسیار پر کاربرد بوده است که اکنون با گازشهری و گاز مایع جایگزین شده است.
به طور کلی بعد از جنگ تحمیلی و بازسازی پالایشگاه‌ها واردات نفت سفید رفته رفته کاهش یافت و در نهایت در سال 1377 عملاً قطع گردید و با افزایش شبکه‌ی گازرسانی کشور در این زمینه به خودکفایی رسید. این روند نزولی و پیشی گرفتن عرضه بر تقاضا در داخل کشور، بستری مناسب برای صادرات نفت سفید را در سال 1378 فراهم کرد، به نحوی که تا سال 1384 در مجموع بالغ بر 3 میلیارد لیتر نفت سفید صادر شد.
اما همان‌گونه که مشهود است روند کلی نمودار که نشان‌دهنده‌ی سال‌های بعد از این دوران رشد صادرات است، به شکل نزولی است و کاهش 99.42 درصدی داشته است. اوج نرخ این کاهش در سال 1379 بوده است اما در سال 1381 این رویه‌ یک‌باره معکوس شده و رشدی چشمگیر داشته است، به‌طوری‌که بیشترین نرخ رشد کل این بازه‌ی 18 ساله در همان سال اتفاق افتاده است و با افزایشی 166.22 درصدی مواجه شده است. این روند سراسری کاهش در این سال‌های اخیر ناشی از جایگزینی فرآورده‌های نفتی با گاز طبیعی، اِعمال سیاست‌های تغییر الگوی مصرف و همچنین صرفه‌جویی نسبی در سه فرآورده‌ی نفت سفید، نفت گاز و نفت کوره می‌باشد. همچنین به دلیل استفاده‌ی آسان‌تر و دسترسی سهل‌تر از دیگر حامل‌ها انرژی نظیر گاز مایع و طبیعی و برق، به تدریج استفاده از حامل انرژی همچون نفت سفید در این سال‌ها به شدت کاهش یافته است، پس در نتیجه با کاهش تقاضا، صادرات نیز کاهش داشته است.