تابستان امسال هم مانند تابستان سال های گذشته، قطعی برق و آب موضوع روز کشور است. اما پیرامون قطعی برق این موضوع به دلیل قرارگیری در پیک کرونا و نیاز مبرم مراکز درمانی برای نگهداری از بیماران کرونایی به انضمام افزایش نیاز جامعه به جهت استفاده از اینترنت و ابزارهای رایانه ای در این دوران، ملموس تر است. دلایل مختلفی مانند تغییرات آب و هوا (افزایش دما و کاهش بارندگی)، استخراج رمز ارزها، صادرات برق به کشورهای همسایه، عدم توسعه زیرساخت نیروگاهی به دلیل عدم افزایش قیمت خرید برق از سوی دولت و همچنین مدیریت ناصحیح منابع آبی در استان های نیمه جنوبی کشور، از مهم ترین دلایل وضعیت موجود می باشد. در همین راستا بر آن شدیم تا به بررسی آمارهای هر دو حوزه طی سال های گذشته بپردازیم. براساس آمار جمع آوری شده در بخش آب شهری، با وجود کاهش متوسط مصرف هر مشترک نسبت به سال های اخیر (سال 1392 بیشترین رکورد مصرف ثبت شده است)، اما همچنان مشکلات عدیده ای در این بخش وجود دارد و موجبات کمبود شدید و بعضا قطعی طولانی مدت آب در برخی از شهرها و استان های کشور شده است. در بخش برق نیز با توجه به آخرین آمارهای منتشر شده، سال 1399 اولین سالی است که میزان مصرف برق از میزان تولید آن بیشتر شده است. از سال 1390 تا 1398 بطور میانگین 81% از برق تولیدی به مصرف می رسید اما در سال 1399 به یکباره این عدد به 107 درصد افزایش یافت و به نظر می رسد که این روند در سال 1400 نیز ادامه داشته باشد. بزرگترین مصرف کنندگان برق در کشور، بخش صنعت با 34 درصد و بخش خانگی با 33 درصد می باشند. آمار و ارقام نشان می دهد که با توجه به شرایط جوی حاکم و نیز روند رو به رشد مصرف در هر دو بخش آب و برق، ایران نیازمند یک برنامه ریزی دقیق و کارآمد جهت عبور از بحران های جاری می باشد.
